مقاله ورزش والیبال

والیبال و آشنایی کامل با این ورزش

والیبال بازی تیمی با توپ است که بین دو تیم بر روی یک زمین مستطیل بازی می‌شود. زمین والیبال با یک تور با ارتفاع به دو بخش مساوی تقسیم شده است. هر تیم ۶ بازیکن در زمین دارد. اساس بازی از این قرار است که توپی را با زدن ضربه میان دو تیم رد و بدل می‌کنند. هر تیم برای رد کردن توپ به سوی دیگر تور تنها اجازه سه بار ضربه زدن را دارد و به هنگام برخورد توپ به زمین حریف یا در اثر خطای یک تیم، یک امتیاز به تیم مقابل داده می‌شود.

تاریخچه

ورزش والیبال که نخست مینتونت (Mintonette) نامیده می‌‌شد در سال ۱۸۹۵ – یعنی چهار سال پس از پیدایش بسکتبال – توسط فردی بنام ویلیام جی مرگان (William G. Morgan) ابداع شد. مرگان زاده سال ۱۸۷۰ در شهر نیویورک بود که پس از تحصیل در آموزشگاه جوانان مسیحی مسئولیت تهیه برنامه‌های ورزشی برای سلامت و تندرستی مردان به او واگذار شد.

این بازی از ترکیب بازی‌های بسکتبال، تنیس و هندبال بدست آمد و هدف اولیه آن بود که برای افرادی که تمایل به تحرک کمتری دارند ابداع شود. قوانین ابتدایی بسیار ساده بود چرا که بیشر از آنکه شبیه ورزش باشد یک تفریح بشمار می‌آمد اما رفته رفته پس از آنکه این ورزش در کشورهای دیگر – بویژه فیلیپین – نیز بصورت جدی بازی شد لزوم تدوین آیین‌نامه رسمی برای آن احساس شد.

تور اولیه‌ای که برای این بازی در نظر گرفته شده بود با ایده از تنیس دو متر انتخاب شد و با توپ بسکتبال شبیه به بازی هندبال انجام می‌‌شد. این ورزش تا سال ۱۹۰۰ توپ ویژه‌ای برای خود نداشت و با هر توپی – از جمله توپ بسکتبال – آن را بازی می‌‌کردند. هدف هر تیم آن بود که توپ را در زمین حریف به زمین بیندازند و در این راه ممکن بود هر چند بار توپ را در دست یاران خودی بچرخانند. در سال ۱۹۱۲ امتیازهای هر بار بازی به ۲۱ ثابت شد و بلندای تور بالاتر رفت.

فیلیپینی‌ها اولین قوانین مدون برای این بازی را در سال ۱۹۱۶ تهیه کردند و به دنبال آن در سال ۱۹۲۸ اتحادیه والیبال ایالات متحده تشکیل شد و به وضع قوانین این ورزش اقدام کرد.

ایالات متحده آمریکا به عنوان ابداع کننده والبیال در جهان شناخته شده است.

قوانین و مقررات

در سال ۱۹۲۲ قوانینی برای ورزش والیبال قرار داده شد از جمله اینکه هر تیم فقط سه ضربه می‌‌تواند به توپ بزند و سپس باید توپ به زمین حریف منتقل شود.

• ابعاد زمین والیبال:

در ابعاد ۹×۱۸ متر برگزار می‌‌شود و تور والیبال یک متر عرض و۵/۹ متر طول دارد.

• زمان بازی:

زمان بازی والیبال نامحدود است به طوری که ممکن است که یک مسابقه حتی دو الی سه ساعت طول بکشد. هر مسابقه حداکثر در پنج ست یا دور انجام می‌‌شود. هر تیمی که زودتر به سه ست برسد برندهٔ مسابقه می‌‌شود.

• تعداد بازیکنان و توپ:

هر تیم والیبال شش بازیکن اصلی و تعدادی بازیکن ذخیره دارد. جنس توپ والیبال از جنس چرم یا لاستیک یک رنگ می‌‌باشد محیط دایرهٔ توپ ۶۵ تا ۶۷ سانتی متر است و وزن توپ ۲۶۰ تا ۲۸۰ گرم است زمان استراحت بین ست دوم و سوم و چهارم دو دقیقه منظور می‌‌شود و بین ست چهارم و پنجم دو دقیقه الی پنج دقیقه متغیر است.

• خطاها:

خطاهای عمده عبارت‌اند از:

1. بازیکن تیم از خط افقی زیر تور بگذرد و زمین و یا یکی از بازیکنان حریف را لمس کند .
2. بازیکن تیم مانع بازی یکی از بازیکنان تیم حریف شود .
3. بازیکنان یک تیم در جای خودشان قرار نگرفته باشند.
4. بازیکنان یک تیم بیش از سه بار توپ را لمس کنند .
5. بازیکنان تیم دوبار پی در پی توپ را لمس کنند.
6. بازیکن از بالای زمین حریف به توپ ضربه بزند.
7. توپ بیرون از خط‌های مرزی به زمین بخورد.
8. توپ به زمین اصابت کند.

تغییرات مقررات بازی

از جمله رویدادهای مهمی که در ارتباط با این ورزش به مرور زمان رخ داد می‌توان به این موارد اشاره کرد:

• ۱۹۱۷: امتیازهای هر گیم از ۲۱ به ۱۵ تغییر کرد.
• ۱۹۲۰: تعداد ضربات برای هر طرف به ۳ محدود شد.
• ۱۹۲۲: نخستین دوره رسمی مسابقات در بروکلین با حضور ۲۷ تیم از ایالت امریکا برگزار شد.
• ۱۹۳۰: نخستین بازی والیبال ساحلی دو نفره انجام شد.
• ۱۹۴۷: فدراسیون بین المللی والیبال بنام Federation Internationale De Volley-Ball با اختصار FIVB تشکیل شد.
• ۱۹۴۸: نخستین دوره مسابقات رسمی والیبال ساحلی انجام شد.
• ۱۹۴۹: نخستین دوره مسابقات جهانی والیبال در شهر پراگ چک اسلواکی برگزار شد.
• ۱۹۶۴: والیبال برای نخستین بار به جمع بازی‌های المپیک در ژاپن پیوست.
• ۱۹۸۷: FIVB والیبال ساحلی را نیز به مجموعه مسابقات جهانی ورزش‌های گوناگون افزودند.
• ۱۹۹۶: والیبال ساحلی دو نفره نیز به‌عنوان ورزش رسمی المپیک شناخته شد.

 

تولد والیبال

والیبال ورزش مورد علاقه سربازها در جنگ جهانی دوم

ورزش والیبال (Volleyball) که در ابتدا مینتونت (Mintonette) نامیده می شد در سال 1895 – یعنی چهار سال پس از تولد بسکتبال – توسط فردی بنام ویلیام جی مرگان (William G. Morgan) ابداع شد. مرگان متولد سال 1870 در شهر نیویورک بود که پس از تحصیل در کالج جوانان مسیحی مسئولیت تهیه برنامه های ورزشی برای سلامت و تندرستی مردان به او واگذار شد.

این بازی از ترکیب بازی های بسکتبال، تنیس و هندبال بدست آمد و هدف اولیه آن بود که برای افرادی که تمایل به تحرک کمتری دارند ابداع شود. قوانین ابتدایی بسیار ساده بود چرا که بیشر از آنکه شبیه ورزش باشد یک تفریح محسوب می شد اما بتدریج پس از آنکه این ورزش در کشورهای دیگر – بخصصو فیلیپین – نیز بصورت جدی مورد استفاده قرار گرفت لزوم تدوین قوانین رسمی برای آن احساس شد.

تور اولیه ای که برای این بازی در نظر گرفته شده بود با ایده از تنیس دو متر انتخاب شد و با توپ بسکتبال شبیه به بازی هند بال انجام می شد. این ورزش تا سال 1900 توپ مخصوصی برای خود نداشت و با هر توپی – از جمله توپ بسکتبال – آنرا بازی می کردند. هدف هر تیم آن بود که توپ را در زمین حریف به زمین بیندازند و در این راه ممکن بود هر چند بار توپ را در دست یاران خودی بچرخانند. در سال 1912 امتیازهای هر گیم به 21 ثابت شد و رتفاع تور بالاتر رفت.
شاید تعجب کنید اما فیلیپینی ها اولین قوانین مدون برای این بازی را در سال 1916 تهیه کرند و به دنبال آن در سال 1928 اتحادیه والیبال ایالات متحده تشکیل شد و به وضع قوانین این ورزش اقدام کرد. از جمله وقایع مهمی که در ارتباط با این ورزش به مرور زمان رخ داد می توان به این موارد اشاره کرد :

با فیت ترین همراه باشید

1917 : امتیازهای هر گیم از 21 به 15 تغییر کرد.
1920 : تعداد ضربات برای هر طرف به 3 محدود شد.
1922 : اولین دوره رسمی مسابقات در بروکلین با حضور 27 تیم از 11 ایالت آمریکا برگزار شد.
1930 : اولین بازی والیبال ساحلی دو نفره انجام شد.
1947 : فدراسیون بین المللی والیبال بنام Federation Internationale De Volley-Ball با اختصار FIVB تشکیل شد.
1948 : اولین دوره مسابقات رسمی والیبال ساحلی انجام شد.
1949 : اولین دوره مسابقات جهانی والیبال در شهر پراگ چک اسلواکی برگزار شد.
1964 : والیبال برای اولین بار به جمع بازی های المپیک در ژاپن پیوست.
1987 : FIVB والیبال ساحلی را نیز به مجموعه مسابقات جهانی ورزشهای مختلف اضافه کرد.
1996 : والیبال ساحلی دو نفره نیز بعنوان ورزش رسمی المپیک شناخته شد.

قوانين

استاد: نعمتي

قسمت اول

۱- واليبال در سال ۱۸۹٥ برابر با ۱۲۷٤ شمسي، توسط شخصي به نام ويليام مورگان آمريکايي ابداع شد.

۲- نام واليبال در ابتدا مين تونت بوده است.

۳- واليبال در ابتدا ۹ نفره بوده و قوانين خاصي نداشته است.

٤- طول زمين واليبال ۱۸ و عرض آن ۹ است.

 

قسمت دوم

۱- يک تيم واليبال متشكل از ۶ تا ۱۲ بازيکن مي باشد كه از اين تعداد يک نفر بازيکن ليبرو – آزاد است.

۲- وظايف کاپيتان: شركت در قرعه كشي – انتخاب زمين يا سرويس اول

۳- کاپيتان با نوار ۸ سانتي روي سينه زير شماره شناخته مي شود.

٤- كفش مسابقات نبايد يکرنگ باشد.

 

قسمت سوم

کاپيتان يک تيم واليبال در دو بخش کاپيتان تيم و کاپيتان بازي فعاليت دارد. فقط کاپيتان حق صحبت با داور را دارد.

حضور هر تيم با كمتر از ۶ بازيکن در مسابقه به باخت آن تيم ختم مي شود.

در سيستم بازي تنبيهات شامل جرائم مختلف است.

دريافت كارت زرد مساوي است با از دست دادن يک امتياز و سرويس دريافت كارت قرمز باعث اخراج فرد مي شود و امتياز سرويس را از دست نمي دهد. دريافت كارت زرد و قرمز باعث اخراج فرد از جريان بازي و سالن مي شود. يک بازي شامل ٥ گيم است و هر گيم ۲٥ امتيازي، گيم پنجم ۱٥ امتيازي است و هر تيم که سه گيم را ببَرد، برنده نهايي است.

در هر گيم دو تايم اوت و ۶ تعويض وجود دارد.

 

  قسمت چهارم

۱- مربي به دو طريق بازيکن را تعويض مي كند:

۱) استفاده از وسايل الكترونيک

۲) اعلام تعويض با صداي بلند توسط مربي

۲- دادن علامت تعويض قبل از تعويض توسط مربي ضروري است و تعداد تعويض با انگشتان دست نشان داده مي شود.

۳- براي تعويض مجدد بايستي ۱ امتياز (يک رالي) رد و بدل شود.

٤- داشتن راكت شماره دار براي تعويض ضروري است.

٥- هنگام دفاع برخورد توپ به دست بازيکن مدافع، يک ضربه حساب نمي شود.

۶- وقفه هاي قانوني، تايم اوت و تعويض است.

 

 قسمت پنجم

۱- عدم اطلاع مربي از قوانين، جرايمي را در پي دارد.

۲- اولين جريمه تاخير، اخطار تاخير است.

۳- وقفه ها مي تواند به دلايل: قطع برق- پارگي تور- شكستگي آنتن باشد.

٤- در جا به جايي سالن به هر دليل، بازي گيم آخر، از ابتدا شروع مي شود.

٥- در مورد قطع بازي در يک سالن تا ٤ ساعت، ادامه بازي از امتياز آخر است.

 

  قسمت ششم

۱- رفتار ناپسند بازيکن در ابتدا اخطار شفاهي دارد.

۲- رفتار ناپسند بعدي بازيکن، باعث كارت زرد مي شود و توپ را براي سرويس به تيم مقابل مي دهند.

۳- يک تيم در داشتن يا نداشتن ليبرو مختار است.

٤- شماره بازيکنان از ۱ الي ۱۸ مجاز است.

٥- ليبرو بازيکن دفاعي است و حق سرويس، آبشار، حمله و دفاع ندارد.

۶- ليبرو بدون اجازه داور وقتي كه بازي در جريان نباشد در منطقه چهار مي تواند تعويض شود.

۷- در صورت مصدوميت ليبرو با اجازه داور فقط براي آن بازي، فرد ديگري ليبرو مي شود.

 

 قسمت هفتم

۱- قوانين در واليبال شامل ۲۸ مورد مي باشد.

۲- در پايان هر ست، تيم ها، زمين ها را عوض مي كنند.

۳- وقفه بين هر ست ۳ دقيقه مي باشد.

٤- در مسابقات مهم مي توان وقفه بين ست ها را تا ۱٠ دقيقه افزايش داد.

٥- استتار: پوشاندن بازيکن سرويس زننده و توپ تا هنگام ورود به زمين حريف توسط ديگر بازيکنان را استتار گويند.

۶- استتار به دو صورت فردي و گروهي مي باشد.

 خطاهاي سرويس:

۱) مدت زمان سرويس از سوت داور ۸ ثانيه مي باشد.

۲) جا نگرفتن در منطقه سرويس.

۳) پاي سرويس زننده روي خط قرار مي گيرد.

٤) با دو دست يا سر و پا بزند.

٥) رعايت نكردن چرخش.

آمادگي جسماني

قسمت اول

۱- آمادگي جسماني مهمترين بخش از تمرين است.

۲- در چهارچوب كلي به شكل هرم: اول جسماني، سپس تكنيک، تاكتيک، آمادگي رواني و تئوري لازم است.

۳- آمادگي جسماني متشكل از: قابليت هاي قدرت- سرعت- توان- هماهنگي- چابكي- انعطاف پذيري- واكنش و تعادل مي باشد.

٤- آمادگي جسماني، آمادگي انرژي عضلاني است.

٥- دو عامل در آمادگي جسماني مهم است:

الف) انجام آزمون هاي ويژه و يافتن نياز ويژه

ب) تمرين هاي ويژه

 

قسمت دوم

۱- در تمرينات واليبال نبايد به حجم عضلات توجه كرد، بلكه بايد به افزايش قدرت توجه كرد.

۲- توان مساوي است با ترکيب قدرت و سرعت كه يک واليباليست احتياج دارد.

۳- سيستم انرژي در قديم ۹٠درصد غير هوازي و ۱٠درصد هوازي بوده است.

٤- در واليبال مدرن به دليل سرعت بالا انرژي بيشتري مصرف مي شود. ٥٠ درصد هوازي ٥٠ درصد غير هوازي مي باشد.

٥- دويدن هاي طولاني باعث ارتقاء سيستم غير هوازي مي شود.

 

قسمت سوم

۱- تمرين ۳ قسمت دارد:

الف) گرم كردن

ب) بدنه تمرين

ج) سرد كردن

۲- گرم كردن عمومي ٥ دقيقه. گرم كردن تخصصي ۱٠ دقيقه

۳- امتيازات گرم كردن:

الف) آسيب را كم مي كند.

ب) از محيط آگاهي مي دهد.

ج) مفاصل را روان تر مي كند.

د) سوخت و ساز بدن را به جريان مي اندازد.

و) مواد داخل مفاصل رقيق تر مي شود.

ز) چسبندگي عضلات كمتر و روان تر مي شود.

ه) از لحاظ رواني آماده تر مي شويم.

 

٤- بدنه تمرين شامل ٥ قسمت است:

الف) تنوع

ب) استراحت كافي

ج) رعايت تفاوت فردي

ه) طراحي و اجرا

و) متناسب با نيازها

 

٥- سرد كردن شامل تمرينات كششي كه موجب افزايش انعطاف پذيري است، مي باشد.

۶- ٤ مورد در تمرين مهم است:

الف) چه نوع تمريني به كار بگيريم؟

ب) با چه شدتي تمرين کنيم؟

ج) چه مدت تمرين کنيم؟

د) دفعات تمرين در هفته؟